Autyzm to zaburzenie rozwojowe oraz funkcjonalne związane z pracą mózgu i układu nerwowego człowieka. Po raz pierwszy został opisany w 1943 r. przez austriacko-amerykańskiego lekarza psychiatrę Leo Kannera i początkowo był traktowany jedynie jako schorzenie o podłożu psychicznym.
Wraz z rozwojem wiedzy i procesów badawczych prowadzonych w tym kierunku zmienił się sposób postrzegania autyzmu, który obecnie klasyfikowany jest razem z podobnymi zaburzeniami neurorozwojowymi i opisywany szerzej. Autyzm jako zaburzenie neurorozwojowe, ze względu na mnogość współistniejących jednoczasowo objawów, zaliczany jest do szerokiej grupy schorzeń określanych jako ASD (spektrum zaburzeń autystycznych). U chorych występują zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu określane jako triada autystyczna. Pojęcie to obejmuje zaburzenia rozwoju społecznego, nieprawidłowości w zakresie komunikacji, zarówno werbalnej, jak i niewerbalnej, oraz zaburzenia behawioralne. Nad częstością występowania zaburzeń ze spektrum autyzmu prowadzone są badania niemal na całym świecie.
Ich wyniki różnią się między sobą w nieznaczny sposób: np. z badań prowadzonych w Stanach Zjednoczonych wynika, że na terenie USA w 1978 r. ASD diagnozowano u jednego na 10 000 dzieci; niespełna 20 lat później liczba ta wzrosła do jednego na 250 dzieci od 3. do 10. roku życia, a już w 2007 r. – jednego na 150 dzieci w wieku 8 lat. Według danych Autism Europe z 2009 r. ok. 0,6% populacji Unii Europejskiej (czyli 5 mln osób) dotknięte jest autyzmem. Departament Zdrowia Wielkiej Brytanii tymczasem podaje najnowsze krajowe dane, z których wynika, podobnie jak w przypadku USA, że ASD zdiagnozowano u jednego na 150 dzieci. W Polsce szacuje się, że na autyzm cierpi ok. 30 000 osób (dzieci i dorosłych), ale liczba ta może być znacznie większa. Jedno jest pewne – z roku na rok liczba chorych na autyzm na całym świecie zwiększa się. Objawy zaburzeń ze spektrum autyzmu są bardzo różne i niejednoznaczne, co często utrudnia postawienie wczesnej i pewnej diagnozy.
Łukasz Sieńczewski
Absolwent dietetyki Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. W trakcie studiów prowadził badania z zakresu suplementacji wybranymi środkami wspomagającymi przez osoby aktywne fizycznie. Aktualnie specjalizuje się głównie w tematyce diet eliminacyjno-rotacyjnych opracowywanych na podstawie testów nadwrażliwości pokarmowej IgE/ IgG/ IgA, w zaburzeniach mikroflory jelit i celowanej probiotykoteraii, w leczeniu żywieniowym i suplementacji u pacjentów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, miażdżycy, celiakii oraz wielu innych jednostkach chorobowych. Na co dzień zajmuje się ponadto żywieniem oraz suplementacją w chorobach autoimmunologicznych m. in. insulinooporności, reumatoidalnym zapaleniu stawów oraz Hashimoto. Prowadzi szkolenia i warsztaty z zakresu probiotykoterapii oraz stosowania diet eliminacyjno-rotacyjnych w profilaktyce i leczeniu wybranych chorób. Posiada certyfikat organizacji International Fitness & Aerobic Academy poziom IV z zakresu żywienia i suplementacji w sporcie. Systematycznie poszerza swoją wiedzę uczestnicząc w licznych ogólnopolskich szkoleniach i warsztatach z zakresu dietetyki ogólnej, suplementacji w sporcie, dietetyki klinicznej, chemii w żywności oraz diet stosowanych w chorobach metabolicznych. Doświadczenie zdobywał również biorąc udział w licznych zagranicznych szkoleniach (Kanada, Wielka Brytania) z zakresu Sport Nutrition, Child Nutrition oraz Personal Nutrition.
dr n. biol. med. Patrycja Szachta
Stopień doktora nauk biologicznych uzyskała w trakcie studiów doktoranckich w Klinice Gastroenterologii Dziecięcej i Chorób Metabolicznych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Autorka licznych publikacji medycznych w czasopismach polskich i zagranicznych oraz rozdziałów w monografiach naukowych. Dyrektor ds. naukowych w Centrum Medycznym Vitaimmun. Posiada wieloletnie praktyczne i teoretyczne doświadczenie z zakresu utajonych nadwrażliwości pokarmowych oraz zaburzeń mikroflory jelitowej.
Pełna publikacja dostępna poniżej:
