Choroby autoimmunizacyjne

Choroby autoimmunizacyjne  są w przebiegu dość podobne do procesów alergicznych. W obu przypadkach choroba polega na nieprawidłowej (patologicznej) reakcji układu immunologicznego. W chorobach alergicznych układ odpornościowy jako „wroga” traktuje alergeny; wziewne lub pokarmowe i próbuje je wyeliminować z organizmu, generując przewlekły stan zapalny. U pacjentów z chorobą autoimmunizacyjną mechanizm procesu jest analogiczny, jednak wrogiem stają się komórki własnego organizmu. W zależności od atakowanego przez komórki układu immunologicznego narządu/ układu, rozróżniamy wiele jednostek autoimmunologicznych (np. reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Hashimoto, zespół Sjorgena, toczeń układowy, zesztywniające zapalenia stawów kręgosłupa, nieswoiste zapalenia jelit, stwardnienie rozsiane  i inne).

Ponieważ choroby autoimmunizacyjne stały się globalnym problemem w XXI wieku, naukowcy wiążą ich występowanie nie tylko z komponentą genetyczną, ale także ze zmianą stylu życia, zanieczyszczeniem środowiska oraz nadmierną higienizacją.

Wyraźne jest powiązanie pomiędzy zaburzoną mikroflorą jelitową a rosnącym występowaniem chorób o podłożu autoimmunologicznym. Jeśli mikroflora jelitowa może być czynnikiem kształtującym prawidłowe działanie układu immunologicznego, jej uszkodzenie może wpłynąć niekorzystnie na profil immunologiczny. Wiadomo, że skład mikroflory jelitowej współczesnego człowieka silnie się zmienia, niestety na niekorzyść. W porównaniu z naszymi przodkami, budowa ekosystemu jelitowego jest aktualnie istotnie uboższa i pozbawiona szeregu drobnoustrojów o korzystnych właściwościach. W konsekwencji zmienił się także profil aktywacji i dojrzewania układu odpornościowego, gdyż procesy te sterowane są w znacznej mierze przez mikroflorę jelitową. Zadając sobie pytanie jakie czynniki wpłynęły na tak silną zmianę ekosystemu jelitowego wymienić należy zachodni styl życia. Postępująca westernizacja środowiska, żywność o niskiej jakości i jednocześnie wysokim stopniu przetworzenia, nadużywanie substancji psychoaktywnych, wszechobecny stres oraz na lata degradujące mikroflorę jelitową antybiotyki uważane są za czynniki bezpośrednio powiązane z masowym występowaniem chorób z autoimmunizacji.

Kompleksowa ocena profilu mikroflory jelitowej i przyczynowe wyrównywanie występujących zaburzeń jest koniecznością u pacjentów z chorobą autoimmunizacyjną.

Badania wykazały, że stosowanie prawidłowo dobranych probiotyków może przyczynić się do korzystnego hamowania i łagodzenia stanu zapalnego, będącego istotą opisywanej choroby. Probiotyki mogą wpływać korzystnie na profil cytokinowy, przywracają równowagę układu immunologicznego, a wyrównując stosunki bakteryjne mogą hamować niepożądaną aktywność metaboliczną w jelitach.

Drugim niezwykle istotnym w chorobach autoimmunizacyjnych komponentem jest żywność. Istnieje wiele teorii łączących spożywanie pokarmów zmodyfikowanych, konserwantów, barwników czy wzmacniaczy smaku z rozwojem chorób nowotworowych oraz autoimmunizacyjnych. Szczególną uwagę przywiązuje się do roli glutenu w aktywacji reakcji autoimmunologicznych. Gluten – glikoproteina obecna w licznych zbożach, wykazuje potwierdzoną w badaniach naukowych zdolność do uszkadzania bariery jelitowej. Uszkodzone jelito przestaje być filtrem chroniącym przed przenikaniem do układu krwionośnego niestrawionych cząstek pokarmowych, toksyn, bakterii, wirusów i innych czynników dodatkowo aktywujących układ immunologiczny. W konsekwencji rozwija się utajona nadwrażliwość pokarmowa i stan zapalny obejmuje kolejne tkanki i organy. Wykonanie badań na alergie IgA i IgG – zależne przez pacjentów z chorobami autoimmunizacyjnymi i następcze wprowadzenie diety eliminacyjno-rotacyjnej jest istotną kwestią w ograniczaniu stanu zapalnego w organizmie i wprowadzenie choroby w stan remisji (wyciszenia choroby).

W przypadku chorób autoimmunologicznych zaleca się wykonanie:
– FoodScreen IgG/IgA USBiotek (144 składniki pokarmowe)
– MikroFloraScan Plus