Zespół przesiąkliwego jelita zwany inaczej LGS (ang. leaky gut syndrome) jest to coraz częściej raportowaną jednostką chorobową. Zwiększona przesiąkliwość jelitowa wynika z uszkodzenia śluzówki jelita w wyniku zadziałania szeregu czynników środowiskowych.
Zaburzenia wynikające z zespołu nieszczelnego jelita rozpoczynają się od przewlekłego stanu zapalnego i podrażnienia śluzówki jelita. Z czasem przewlekle podrażniona bariera jelitowa słabnie i traci swoją zdolność do selektywnego przepuszczania jedynie określonych substancji do układu krwionośnego. Przestrzenie międzykomórkowe powiększają się, umożliwiając przenikanie do krwi toksyn, większych molekuł i niestrawionych składników pokarmowych, które w stanie homeostazy nie penetrowałyby do krwioobiegu.
Przenikanie do układu krwionośnego toksyn, antygenów bakteryjnych czy niestrawione cząstek pokarmowych prowadzi w konsekwencji do przewlekłej aktywacji układu immunologicznego.
Z tego względu ważnym elementem diagnostyki jelit, jest ocena przesiąkliwości jelitowej, którą można wykonać na podstawie oznaczenia zonuliny w kale.
Zonulina jest białkiem ścisłych połączeń pomiędzy komórkami nabłonka jelita cienkiego (enterocytami). Jej rolą jest modulowanie przepuszczalności bariery jelitowej. Wzrost poziomu zonuliny w kale uznawany jest za marker rozszczelnienia bariery jelita, a jego wysoki poziom stanowi sygnał alarmujący zniesieniu ciągłości tej bariery.
Podwyższony poziom zonuliny w kale obserwowany jest u pacjentów z:
- aktywną chorobą trzewną (celiakia),
- cukrzycą typu 1,
- reumatoidalnym zapaleniem stawów,
- stwardnieniem rozsianym,
- innymi chorobami autoimmunologicznymi
Ocenę przesiąkliwości jelitowej można zrealizować wykonując badanie Microflora SCAN PLUS lub Jelito PLUS, co stanowi podstawę nieinwazyjnej diagnostyki jelit.
